kunst gemaakt voor én door mensen
kunst gemaakt voor én door mensen
verstrekte opdrachten aan kunstenaars
In 2020 kreeg Gomad Urban Art Studio de opdracht om de wachtruimten van de poli KNO en de poli Oogheelkunde van een muurschildering te voorzien. Omdat hier voornamelijk kinderen wachten, verwerkte de kunstenaar voor hen herkenbare thema’s, gebaseerd op de afdelingsmascotte Zuydie de zebra. Zo zien we Zuydie in combinatie met een aap, giraffe en flamingo. Eerder maakte hij een muurschildering voor de gameroom, een kamer speciaal voor tieners die na een operatie moeten herstellen. Deze kunstwerken kwamen tot stand na sponsoring door de artsen van beide poli’s.
Gomad Urban art Studio, onder leiding van kunstenaar Marcus Debie, is gespecialiseerd in muurschilderingen, toegepaste graffiti en street-art. Zijn werk wordt gekenmerkt door een samensmelting van fotorealistische graffitikunst en grafische elementen. Dit resulteert in een sterk totaalbeeld, toepasbaar binnen elke ruimte of omgeving. Zijn werk is te zien in binnen- en buitenland. Zo zijn er muurschilderingen, grootschalige graffitiprojecten en street-art canvassen van de kunstenaar te vinden in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Zweden, Griekenland, Spanje, de Verenigde Staten en Australië.
Hij wordt voornamelijk geïnspireerd door prachtige ogen, gezichten, handen, dieren en natuur. De samensmelting van deze elementen vormen de typische ‘GOMAD-stijl’; een combinatie van fotorealisme en surrealisme met kubistische en organische vormen. Deze Picasso-achtige compositie wordt ook wel ‘Post-Neocubisme’ genoemd.
Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van dit gebouw ( 2019) gaf Stichting Beheer Kunstcollectie Zuyderland aan Lizan Freijsen (Rotterdam) de opdracht om het auditorium te voorzien van een kunstwerk.
Deze installatie bestaat uit carpetten waarvan de vormentaal is gebaseerd op de rijke diversiteit in schimmelgroei en celdelingen. Naast tapijten zijn er 2 kenmerkende vlekken als behang aangebracht. De wollen, handgetufte wandcarpetten hebben gaten en bevinden zich met name in de hoeken van het auditorium ter verbetering van de akoestiek.
Tijdens het handtuften worden wollen draden, in een u-vorm, met behulp van luchtdruk door een stramien geschoten. De poolhoogte wordt aangepast door het variëren van de naald, kleurverlopen ontstaan door mengingen van draden, terwijl de achterkant van het kleed wordt afgewerkt met latex en jute. Dit kunstwerk is gerealiseerd in nauwe samenwerking met Fabrica Tapetes Beiriz te Portugal.
Lizan Freijsen (Zwijndrecht, 1960) laat zich inspireren door vormen van verval in onze dagelijkse omgeving. Het zichtbaar maken en teruglezen van de tijd in cyclische processen, heeft haar fascinatie. Ze studeerde aan de Jan van Eyck academie, Maastricht (1989) en voltooide de Master Design Research aan de WDKA, Rotterdam (2017) met de publicatie ‘The Living Surface, an alternative biologybook on stains’.
Naast haar creatieve praktijk is Lizan Freijsen ruim 20 jaar als docent verbonden aan de Willem De Kooning Academie te Rotterdam.
Als kind bezocht Joseph Cals (1949) geregeld het kasteel in Stein, zijn geboortedorp. Daar was een museum gevestigd met een uitgebreide etnografische collectie, bijeengebracht door missionarissen van over de hele wereld. Genoeg om de fantasie van een klein kind te prikkelen. Nog meer indruk maakten bezoekjes aan de opgravingen van prehistorische nederzettingen in deze streek. Archeologen schraapten minutieus laagjes aarde af waardoor geleidelijk de contouren zichtbaar werden van boerderijen door de verkleuringen in de aarde. Het was fascinerend en zette zijn fantasie aan het werk. “Hoe leefden mensen in deze streek zo’n 8.000 (!) jaar geleden”. Al deze indrukken gebruikt hij nu in zijn sculpturen en schilderijen.
Deze sculptuur is gebaseerd op een kleiner sculptuur die hij maakte in zijn atelier in Bergen Noord-Holland. Het is een open sculptuur die de ruimte geeft aan een denkbeeldige zeewind die erdoor heen speelt. Vandaar de naam ‘Flow’.
Als kind bezocht Joseph Cals (1949) geregeld het kasteel in Stein, zijn geboortedorp. Daar was een museum gevestigd met een uitgebreide etnografische collectie, bijeengebracht door missionarissen van over de hele wereld. Genoeg om de fantasie van een klein kind te prikkelen. Nog meer indruk maakten bezoekjes aan de opgravingen van prehistorische nederzettingen in deze streek. Archeologen schraapten minutieus laagjes aarde af waardoor geleidelijk de contouren zichtbaar werden van boerderijen door de verkleuringen in de aarde. Het was fascinerend en zette zijn fantasie aan het werk. “Hoe leefden mensen in deze streek zo’n 8.000 (!) jaar geleden”. Al deze indrukken gebruikt hij nu in zijn sculpturen en schilderijen.
Sculptuur
De sculptuur in de stilteruimte met als titel ‘Cocon’ in de stilteruimte is een meer gesloten sculptuur dan ‘Flow’ die in het atrium te zien is. ‘Cocon’ straalt meer geborgenheid uitstraalt. Ook dit beeld “drijft” als het ware op water. Echter in dit geval zeer zacht stromend. Water is voor een mens van levensbelang en speelt zowel in de mythologie van verschillende culturen, als ook in het Christendom een belangrijke rol.
Schilderijen
De schilderijen in dit stiltecentrum zijn geïnspireerd op de bovenstaande indrukken die Joseph Cals als klein kind opdeed heeft hij sindsdien, – vijftig jaar later – verwerkt in zijn schilderijen. Daar waar archeologen laagjes aarde wegschrapen, brengt hij geleidelijk laag over laag verf aan tot een beeld opdoemt.
Joseph Cals woont en werkt in Amsterdam maar de laatste jaren ook in Nederweert en Maaseik.
Hij studeerde aan de Koninklijke Academie in Den Haag, waar hij vervolgens lange tijd heeft gedoceerd. Ook gaf hij les aan de Rietveld Academie in Amsterdam, doceerde aan Parson’s Institute in New York, en gaf gastlessen aan architectuurstudenten aan TU Delft en Singapore University. Hij exposeert veelvuldig in Europa, USA en Azië.
“Flower of Life” is een oud geometrisch kunstobject en een symbool, geroemd om zijn perfecte vorm en harmonie. In het prachtige atrium van Zuyderland, locatie Sittard/Geleen is “Flower of Life” een gigantisch mobiel, dat langzaam beweegt rond zijn eigen as en een positieve wisselwerking heeft met de “genezende architectuur” van het gebouw. Welhaast zoals het veranderende licht in het object een meditatieve uitwerking kan hebben. Gedurende de dag verandert het licht in kleuren en in intensiteit, en in elke cirkel kan het licht individueel gecontroleerd worden, waardoor er andere patronen ontstaan in de “Flower of Life”.
De emotie die de ‘Flower of Life’ oproept, kan het best worden vergeleken met een wandeling door de natuur, omringd door veranderende kleuren, kleine veranderingen en een wijdse blik. Hopelijk zal de ‘Flower of Life’ een ontspannen en geruststellende sfeer creëren voor patiënten, bezoekers en personeel, gedurende de dag en de nacht. De “Flower of Life” wordt ook binnen vele verschillende culturen gezien als een heilig symbool dat, net als de draden in het kunstwerk, mensenlevens kan verbinden.
Het is samengesteld uit meerdere gelijkmatige verdeelde, elkaar overlappende, cirkels die een bloemachtig patroon vormen met zesvoudige symmetrie van een zeshoek. Het centrum van elke cirkel ligt op de omtrek van zes omliggende cirkels van dezelfde diameter. De “Flower of Life” heeft een diameter van 5 meter en weegt circa 200 kg.
Stichting Beheer Kunstcollectie Zuyderland wilde voor in de parkeergarage een kunstwerk dat de ruimte aantrekkelijk zou maken, zonder dat het kunstwerk er decoratief uit zou gaan zien. Met dank aan Stijn Huijts ontmoette ze het kunstenaarsduo Os Gemeos, dat vervolgens de opdracht kreeg. Dit graffitiduo begon in 1987 een gezamenlijke carrière. Hiermee groeiden zij langzaam uit tot de meest invloedrijke artiesten op deze grotendeels ondergrondse scene. Ze ontwikkelden een geheel eigen stijl. Deze typische graffitistijl is zowel beïnvloed door traditionele hiphopcultuur uit de Verenigde Staten als door de Braziliaanse pixação beweging.
